This is Wirun Jampang, one of the characters appearing in Ramakian Epic Tale. Wirun Jampang is a Yaksa, normally anchor-grey whitish color but this is often variable, as seen in the above pic, where he is depicted in green. He is the son of "Paya Taksa Kasatriya" (พญาทูษณ์กษัตริย์) of Jaruek City. This makes him a nephew of Totsagan.
Normally depicted in Traditional Art with a grimacing mouth, known as "Phak Khob" - the eyes are drawn in the "Dta Jorakhae" style (crocodile eyes), meaning slightly slitted. He has a companion which is a horse, names Nilapahu; This horse has the amazing power of being able to disappear and reappear at will.
Wirunjampang raised his armies in Alliance to Totsagan, and entered into the War with Phra Ram, and was responsible for the death of a great number of Hanuman's army of Vanoras. He did this by joining forces on the way with Lord Sadtasura of Asadong (ท้าวสัทธาสูร เมืองอสดง). They laid such waste to the Vanora Monkeys, that all seemed to be lost for Phra Ram's Army.
The turncoat Yaksa Seer Bhibeka (Pipek) was the one to advice Phra Ram to shoot his arrow and kill the horse Nilapahu. This he did, shooting the Brahmamastra arrow into the horse, who died instantly. This caused Wirunjampang to flee, casting a spell into his headscarf, and making a puppet identical to himself as a decoy, giving the chance to escape. He then met Naang Waanarin (นาง วานรินทร์) in a cave in the deep forest, who told him he would be safe hiding himself within a water bubble. But Phra Ram was clever, and shot another arrow, which metamorphosed into a diamond net, revealing the real image behind all mirages and illusions. He then sent Hanuman to search for Wirunjampang whilst the veil was lifted. Hanuman the clever monkey, searched the area thoroughly, and found his hiding place, killing him on the spot with the usual ease that Hanuman enjoys in his adventures.
วิรุณจำบังเป็นโอรสของพญาทูษณ์กษัตริย์เมืองจารึกองค์ที่ ๑ โอรสองค์ที่ ๕ ของท้าวลัสเตียนกับนางรัชฎา น้องชายร่วมบิดามารดาของทศกัณฐ์ วิรุณจำบัง มีม้าทรงคู่ใจตัวดำปากแดงชื่อ นิลพาหุ ซึ่งสามารถหายตัวได้ทั้งตนและม้า วิรุณจำบังรับอาสาทศกัณฐ์ยกทัพไปทำสงครามกับพระรามและพลวานรซึ่งกำลังมุ่งหน้ามาที่กรุงลงกาเพื่อทวงนางสีดาคืน โดยไปสมทบกับทัพของท้าวสัทธาสูร เจ้าเมืองอัสดง สหายอีกตนของทศกัณฐ์ซึ่งต่อมาก็ถูกหนุมานฆ่าตาย เมื่อวิรุญจำบังไปรบ พลยักษ์ถูกพลวานรฆ่าตายหมด วิรุญจำบังผู้เป็นแม่ทัพจึงร่ายเวทย์กำบังตัวเองและม้า เข้าไปสังหารฝ่ายวานรล้มตายเป็นจำนวนมาก พระรามเห็นความไม่ชอบมาพากลจึงตรัสถามพิเภก พิเภกตอบว่าขณะนี้วิรุญจำบังใช้เวทย์หายตัวเข้ามาในกองทัพพิเภกถวายคำแนะนำให้พระรามแผลงศรไปฆ่าม้านิลพาหุเสีย เมื่อพระรามแผลงศรพรหมาสตร์ออกไปถูกม้าทรงของวิรุญจำบังตาย วิรุญจำบังเห็นว่าสู้ไม่ได้จึงคิดหนี โดยร่ายเวทย์เสกผ้าโพกศีรษะเป็นหุ่นพยนต์ซึ่งมีรูปกายเหมือนตนไม่ผิดเพี้ยน แล้วหลบหนีไปจนพบนางวานรินทร์ที่ ในถ้ำกลางป่า นางวานรินทร์แนะให้ไปซ่อนตัวอยู่ในฟองน้ำที่นทีสีทันดร ฝ่ายพระรามทรงรู้กลศึก แผลงศรเป็นตาข่ายเพชรทำลายรูปนิมิต แล้วสั่งให้หนุมานติดตาม ไปสังหาร หนุมานติดตามมาจนได้พบนางวานรินทร์เข้าเกี้ยวพาราสี และทราบว่าเป็นนางฟ้าที่ถูกสาปที่ทำผิดเนื่องจากมีหน้าที่รักษาประทีป แล้วปล่อยให้ประทีปดับ และจะพ้นคำสาปเมื่อได้พบทหารเอกของพระราม เมื่อนางวานรินทร์บอกที่ซ่อนของวิรุญจำบังแล้วจึงส่งนางกลับขึ้นสู่สวรรค์ หนุมานตามไปสังหารวิรุญจำบังได้สำเร็จ
Links;
Wikipedia
No comments:
Post a Comment